Gorączka - Dee Shulman

http://www.empik.com/goraczka-shulman-dee,p1054760113,ksiazka-p

Autor: Shulman Dee
Tytuł: Gorączka
Oryginalny tytuł: Fever
Wydawnictwo: Egmont
Data wydania: 28.11.2012
Ilość stron: 432
Ocena: 6/10

"ODLEGLI W CZASIE, BLISCY DUCHEM"

  Dee Shulman jest raczej mało znaną w Polsce autorką książek i ilustratorką. Teraz większość czytelników zna ją dzięki ,,Gorączce", która jest pierwszą częścią z trylogii tworzonej przez autorkę, ale może znajdą się jeszcze osoby, które znają ją z serii ,,Polly and the secret diares", albo zauważyli gdzieś jakieś ilustracje opatrzone nazwiskiem owej pani.

  Zapewne przeciwnicy wampirów, wilkołaków, czarownic, aniołów, czy też innych nadprzyrodzonych istot, ucieszą się na wieść, że w ,,Gorączce" nie znajdą nikogo takiego. Nie będzie też uttartych schematów o nadprzyrodzonym, megaprzystojnym chłopaku, który zakochuje się w głupiej, brzydkiej dziewczynie, która niczego nie potrafi zrobić sama. W końcu ktoś odbiegł od normy i czegoś, co powtarza się już zbyt często i męczy czytelnika, by zaproponować coś swojego, coś nowego i ciekawego.      

  O ,,Gorączce" usłyszałam dzięki blogowiczom. Pierw pojawiła się pierwsza recenzja, a później poleciały ona jedna za drugą. Pierwsze na co zwróciłam uwagę, to była śliczna okładka, która przyciągnęła mój wzrok i zachęciła mnie do dalszego czytania recenzji. Później zaciekawiła mnie fabuła, a następnie same pozytywne oceny utwierdziły mnie w przekonaniu, że po prostu muszę ją przeczytać, nawet jeśli moja lista ,,Must have" pęka już w szwach i z pewnością nie dam rady przeczytać wszystkich ksiażek tam zamieszczonych do końca tego roku. Ale po prostu musiałam, bo wszyscy się nią tak bardzo zachwycali, że nie mogłam przejść obok niej obojętnie.

  Moim zdaniem ,,Gorączka" jest świetną odskocznią od książek o tematyce związanej z wampirami, wilkołakami i tym podobnymi, których znajdziemy stosy czy to w bibliotece, czy w księgarniach. Sama już dość mocno przyzwyczaiłam się do takiej tematyki i wszystkie inne książki wydają mi się dziwne i nieciekawe, ale ,,Gorączka" nie jest do końca normalna i nie przedstawia tylko życia jakiejś nastolatki zmagającej się z problemami XXI wieku. Ma ona w sobie jeszcze tą część magiczną, która jest niezwykła i wzbudza zainteresowanie.

  Książka pierw przeplata między sobą dwie historie i dwa światy. Raz czytamy o silnym, nieustraszonym rzymskim gladiatorze, który mimo swojego młodego wieku zdobywa liczne nagrody, wygrywa wszystkie waki i w końcu spotyka piękną dziewczynę, w której od razu się zakochuje. W międzyczasie czytamy o lekkomyślnej dziewczynie z XXI wieku, która porzuciła jedną z swoich szkół, bo była dla niej nudna, a później zapisała się do szkoły St. Magdalene, by uczyć się ciekawych rzeczy, lecz właśnie przez swoją ciekawość i niekończącą się chęć do nauki i poznawania wszystkich jej tajników, Ewa poznaje tajemniczy wirus, który wkrótce potem staje się jej utrapieniem. Rozdziały o Ewie, przeplatają się z rozdziałami o Sethosie, by w końcu życie gladiatora z 152 roku mogło się połączyć z życiem Ewy z 2012 roku.

  ,,Gorączka" jest lekką lekturą, ale mnie ona nie wciągnęła i nie zachwyciła. Pierw byłam nią zaciekawiona i nawet z chęcią czytałam kolejne rozdziały i kolejne opowieści o Ewie i Sethosie, choć sama Ewa od samego początku zaczynała mnie denerwować i irytować, ale nie mogłam doczekać się tego "punktu kulminacyjnego", po którym te dwa światy się spotkają i zacznie sie coś dziać... No niestety, żeby dotrwać do tego "punktu" trzeba przeczytać prawie całą książkę i wytrzymać pewne błędy jakie popełniła autorka. Zamiast stworzyć ciekawą książkę, która zapadnie nam w pamieci na długo i chętnie jeszcze do niej wrócimy, autorka kompletnie zepsuła swój świetny pomysł. Mimo iż pomysł na książkę niezły, to wykonanie fatalne. W książce nie było momentów, które wywołały u mnie jakieś większe emocje. Praktycznie ciągle pisała o tym samym. Nie było tam żadnych tajemnic, akcji, czy jakiś zaskakujących wątków. Wszystko do przewidzenia i wszystko strasznie nudzące. Już w połowie książki miałam dość i z trudem czytałam kolejne strony. Ciągle skarżyłam się siostrze na beznadziejność ksiażki, na sceny, które były strasznie denerwujące. Główna bohaterka była mocno irytująca i dalej nie rozumiem dlaczego autorka chciała zrobić z niej inteligentną, super ładną dziewczynę, która dosłownie nie może nagle się opędzić od adoratorów! Tak nagle, z dnia na dzień, Ewa staje się dziewczyną, którą pragbą wszyscy. Żałosne. Takie samo było też zakończenie, które ani przez moment nie kazało mi myśleć ,,Chce następną część!".

  Książkę polecam osobom, których zaciekawiła ta fabuła i chcą zapoznać się z tą książką, by poznać swoje zdanie na jej temat. Jak już pisałam wyżej, książka znalazła swoich fanów i z pewnością komuś może spodobać się bardziej niż mnie. Ja mam trochę inny gust i takie książki jak ,,Las zębów i rąk", czy ,,Gorączka" po prostu do mnie nie przemawiają. I teraz poraz kolejny przekonałam się, że nie ocenia się książki po okładce ( chociaż, gdybym widziała oryginalną okładkę, to na pewno bym się nie skusiła na tą książkę ). Jeśli macie wolny czas, nie macie czego czytać, to ewentualnie można sięgnąć po tą książkę, by poczytać o czymś innym...

„Później było jednym z moich ulubionych słów. Oznaczało intencję bez deklaracji zaangażowania. Mogło oznaczać „za godzinę” albo „za dwadzieścia lat”.”

Trylogia ,,Parallon":
1. Fever ( Gorączka )
2. Delirium
3. Afterlife

Strona autorki

~.~

  Po długiej przerwie wracam do was z innym schematem recenzji. Lepsza ta wersja recenzowania, czy ta starsza?                                                  
  Już nadrabiam z blogowaniem i wkrótce wyjdę na prostą :D Jeszcze raz przepraszam za nieobecność, ale ostatnio przechodziłam przez czas lenistwa.                      
  Wktórce na blogu pojawi się recenzja ,,Anioł" Dorotea de Apirito i troszkę później ( bo obcenie ją czytam ) ,,Dziewczyna, którą kochały pioruny