Anioł - Dorotea de Spirito

http://www.empik.com/aniol-de-spirito-dorotea,prod58749927,ksiazka-p

Autor: De Spirito Dorotea
Tytuł: Anioł
Oryginalny tytuł: Angel
Wydawnictwo: Amber
Data wydania: 7.10.2010
Ilość stron: 304
Ocena: 8/10

„Nigdy, nigdy nie żałuj, że zrobiłaś cokolwiek, jeśli robiąc to, byłaś szczęśliwa”

Dorotea de Spirito jest włoską pisarką mieszkającą w Viterbo. Zadebiutowała jako szesnastolatka dzięki książce o Tokio Hotel, która odniosła sukces we Włoszech i została przetłumaczona też na język niemiecki. Rok później autorka wydała ,,Anioł".  Szczerze mówiąc, to myślałam, że autorka jest o wiele starsza i na jej koncie jest o wiele więcej tytułów.

  Tutaj przeciwnicy wampirów, wilkołaków, czarownic i aniołów nie będą szczęśliwi, bo po krótkiej przerwie od tych istot przy czytaniu ,,Gorączki" znów do nich wróciłam. No niestety ja już jestem trwale związana z tymi magicznymi i nadprzyrodzonymi istotami i nie potrafię się od nich uwolnić. Ale może to i dobrze, bo niektóre książki, mimo iż są fantastyczne i przeważnie napisane na utartym schemacie, to czasem mają jakieś przesłanie, które czegoś zawsze nas nauczy. Może ktoś będzie mniej zniechęcony do tej książki, jeśli powiem, że są tutaj tylko anioły i demony?                              

  O ,,Aniele" usłyszałam gdzieś na blogach, przeczytałam recenzje, pomyślałam ,,To może być fajne" i zapisałam sobie ten tytuł na swojej wiecznie wydłużającej się liście książek, które chce przeczytać. Zanim po nią sięgnęłam, musiałam sporo odczekać, bo nie dość, że przed nią były stosy innych książek, to jeszcze nigdzie nie mogłam jej znaleźć. Nie zależało mi na niej zbytnio, więc spokojnie odkładałam jej przeczytanie, nigdzie się nie spiesząc, aż tu w końcu trafiła prosto w moje łapki i nie mogłam jej już dłużej odmawiać. Nie czytała wielu jej recenzji, ale jak już ją miałam, to po prostu musiałam ją przeczytać.    

  Moim zdaniem ,,Anioł" jest świetną książką, która mimo iż znów opowiada o dwójce zakochanych w sobie nastolatków i ich wielkiej miłości, to ma w sobie pewien przekaz. Autorka świetnie sobie poradziła z kreowaniem swojego świata i swoich bohaterów. Wszyscy są wyraźni i nawet możemy się poczuć tak, jakby byli realni. Dzięki tym bohaterom, autorka może nam pokazać, że bez względu na to, czy jesteśmy aniołami, demonami, półaniołami, czy ludźmi to i tak pojawią się jakieś problemy. Każdy ma swoje problemy niezależnie kim jest. ,,Anioł" może jest podobny do książek o tej tematyce, ale ma on tez coś swojego, z czym warto się zapoznać.

  Książka opowiada głównie o życiu siedemnastoletniej Vittori, która mimo iż pochodzi z rodziny aniołów sama aniołem nie jest. W jej miasteczku Viterbo żyje mnóstwo jasnowłosych, pięknych aniołów, którzy żyją na równi z ludźmi. Vichi na każdym kroku widzi jak bardzo jest różna przez swoje ciemne włosy i brak skrzydeł. Czuje się jak odmieniec. Jej jedynymi problemami jest zwyczajne życie, szkoła, przyjaciele, rodzina siostra, ale gdy do miasta przyjeżdża Guglielmo, Vittorii jeszcze bardziej zapada się grunt pod nogami. Przez całe swoje życie marzyła o miłości, a gdy w końcu znalazła swoją miłość w tajemniczym, mrocznym chłopaku, okazuje się, że ta miłość nie będzie łatwa, bo w tym przypadku połączyły się dwa przeciwieństwa. Anioł i demon.

  ,,Anioł" jest naprawdę lekką, przyjemną lekturą, której nie czyta się wiecznie, tylko w mgnieniu oka. Ma tam jakieś swoje minusy, ale jest wciągająca, a główna bohaterka nie irytuje aż tak mocno. Jest ona dla mnie neutralna. Na pewno jej plusem jest wielkie oddanie przyjaciołom i ukazanie, że dla przyjaźni można wiele zrobić. Autorka pokazała, że dla przyjaciół, rodziny i swojej ukochanej osoby może wiele poświecić. Książka nie zaczynała się od wstępu do akcji, który ciągnął się do punktu kulminacyjnego, a później gdy przekroczyła ten "próg" zaczęła przyśpieszać. Nie było jakiejś wielkiej akcji, wielkiego "bum". Książka po prostu płynęła swoim rytmem z spokojnymi akcjami, które potrafiły czasem zszokować, ale nie miało się wrażenia, że są one tylko po to, by dociągnąć jakąś tą książkę do tego najważniejszego punktu, który miał zrobić na czytelniku największe wrażenie. Po prostu była sobie Vittotia, był sobie Guglielmo i oboje z nich mieli swoje problemy i swoje życie. Tak więc książka nie zapierała dech w piersiach przez cały czas, ale czytało się ją równie szybko.
Mnie denerwował tylko Guglielmo ze względu na wygląd imię i trochę przesłodzone wyznania miłosne. Autorka mogłaby też być mniej przewidywalna, ale ja jakoś specjalnie nie mam jej tego za złe.                                          

  Książkę polecam osobom, którzy mają jeszcze miejsce na swojej liście ,,Must have" i zaciekawiłam ich historia miłosna półanioła i demona. Dla mnie książka była neutralna, bo i mnie nie zachwyciła tak, bym powiedziała po skończeniu jej: Łał, ale i nie wywołała u mnie jakiegoś oburzenia. Stała się fajną, lekką i przyjemną lekturą na deszczowe dni.

„Czytanie jest jak krew w moich żyłach, jak narkotyk i jest... magiczne.”